DUCES

DUCES

apud Iudaeos, e captivitate Babylonica reduces, dicti sunt, qui, una cum Pontificibus, Populum regebant: Postquam enim redux Ecclesia in patriam, varias subiisser vices sub Persis eorumqueve Satrapis Aechmalotarchis, Graecis, lagidispraecipue: tandem excusso iugo famulisque lupatis, ἀυτονομίαν sibi recupetavit, quâ non nisi a Romanis tandem deturbata est. Et primo quidem Duces habuit, non Principes; quorum primus Zerubabel dux Judae appellatur, Hagg. c. 1. v. 1. 14. et c. 2. v. 22. qui praeter familiae suae, Esr. c. 2. v. 2. aut tribus suae principatum, nullum Imperium, nisi Aechmalotarchae seu Ethnarchae, gessit; unde plures ei adiunguntur socii, eiusdemqueve dignitatis collegae, Esr. c. 3. v. 2. 8. et c. 4. v. 2. 3. c. 5. v. 1. 2. Cuiusmodi fuêre et Sucdessores eius; sicut Davidicorum Ducum ultimus. Ianna Hircanus, ne quidem Hierosolymis habitavit, sed infestis sibi fratribus et Simeone Pontifice, trans Iordanem concessit. Sub Ducum itaqueve horum regimine Status Aristocraticus fuit quidem, sed tamen, ut non penes solos Duces, verum Pontificem etiam, atque complures simul Sacerdotes, Pontificum nomine censeri solitos, summa rerum fuerit. Numerantur autem Duces sequentes, Zerubabel; Mesullamus, Hannaia, Barachias, Hasadias; post quem Asmonaeorum Principum imperium coepit, licet Duces Davidici non defuerint usque ad iannam Hyrcanum praefatum. Floruit hac periodo Ezras Scriba, auctor absolutissimae et omnibus saeculis memorandae reformationis Ecclesiae illius temporis ad normam Legis et Mosaicae doctrinae, princeps Virorum Synagogae Magnae, cuius operâ Canon constitutus et in suas partes distributus est, aliaqueve facta, quae Masorae nomine vulgo veniunt. Eodem tempore multis usitata fuisse videtur Paraphrasis V. T. Chaldaica; ortaqueve hebdomadalis illa Sabbatina Legis Praelectio, in Iudaeorum Synagogis frequentata, cuius mentio Actor. c. 15. v. 21. Etiam Versio Septuaginta vir alis, ad hanc temporis periodum, licet magis vergentem, reterenda etc. Vide Franc. Burmann. Synops. Theol. Christian. Part. prior. l. IV. c. 37. de Assanonaeis vero, qui in Ducum horum locum successêre, Principibus infra in voce Maccabaei.